Umowa o pracę na czas określony
Umowa o pracę na czas określony jest obecnie jedną z najpopularniejszych form nawiązywania stosunku pracy. Dla pracodawcy jest ona wygodna, przede wszystkim ze względu na obowiązujący w jej przypadku dwutygodniowy okres wypowiedzenia. W wypadku zatrudnienia pracownika, który nie do końca spełnia oczekiwania szefa, można – bez podawania przyczyny – wypowiedzieć mu umowę, a jedyną dolegliwością dla pracodawcy jest konieczność wypłaty wynagrodzenia, w okresie wypowiedzenia pracownik co do zasady świadczy bowiem pracę.
Klauzula zastrzeżenia okresu wypowiedzenia winna znaleźć się w treści umowy o pracę. Co jednak, jeśli kadrowa, projektując umowę, zapomniała o takim zapisie? Nic się nie dzieje – klauzula wypowiadania umów na czas określony może zostać zawarta chociażby w regulaminie pracy, obowiązującym w danym zakładzie pracy, a nawet w zarządzeniu porządkowym pracodawcy. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby taką klauzulę wprowadzić do treści umowy o pracę stosownym aneksem.
Pamiętać należy o ograniczeniu, jakie kodeksowo zostały nałożone na pracodawcę, zawierającego umowy na czas określony. Stosownie bowiem do treści art. 251kp, zawarcie kolejnej umowy o pracę na czas określony jest równoznaczne w skutkach prawnych z zawarciem umowy o pracę na czas nie określony, jeżeli poprzednio strony dwukrotnie zawarły umowę o pracę na czas określony na następujące po sobie okresy, o ile przerwa między rozwiązaniem poprzedniej a nawiązaniem kolejnej umowy o pracę nie przekroczyła 1 miesiąca.
Jednocześnie zaznaczyć wyraźnie należy, iż jeśli strony obowiązującej umowy na czas określony chciałyby ją przedłużyć (ze względu np. na zbliżający się upływ terminu, na jaki została zawarta), to takie przedłużenie winno być traktowane jako zawarcie kolejnej, drugiej już umowy na czas określony. Należy wówczas pamiętać o możliwości jedynie dwukrotnego zawierania po sobie umów na czas określony. W praktyce bowiem mogłoby się okazać, iż kolejna umowa mogłaby zostać uznana za umowę zawartą na czas nieokreślony.
Warto na koniec przytoczyć orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 25 października 2007 roku sygn. IIPK 49/07, w którym sąd stwierdził, iż niektóre długotrwałe umowy zawarte na czas określony mogą zostać uznane za zawarte w istocie na czas nieokreślony. Tak chociażby należy potraktować umowę pracownika, który na dwóch kolejnych umowach przepracował 10 lat.
